Süleymanov
Yavər Salman oğlu
1921-ci ildə Novxanı kəndində doğulmuşdur. Atası Salman Süleyman oğlu
(Şeyxülislam Əliağa Süleymanzadənin böyük qardaşı) dinə bağlı, dövrünün maarifpərvər
simalarından idi. Orta təhsilini kənd məktəbində bitirən gənc həkim olmağı
qarşısına məqsəd qoyur və tərəddüd etmədən
Azərbaycan Dövlət Tibb İnstitutuna daxil olur. Təhsilinin son illəri
faşist Almaniyasının ölkəmizə təcavüzü dövrünə təsadüf edir.
1941-ci ilin avqust ayında
cəbhəyə yola düşən Yavər az vaxtda
qorxmazlığı, səmimiliyi və rus dilini gözəl bilməsi ilə döyüş
yoldaşlarının rəğbətini qazanır. Qısa
zaman içərisində ona leytenanat rütbəsi
verilir. Həkim-döyüşçü Y.Süleymanov haqqında cəbhə komandanı, marşal G.Jukova
da xəbər çatır. Komandan ona "Yakov Semyonıç” deyə müraciət edir. Yavər dəfələrlə
marşalı cəbhə xəttinə səfərlərdə müşayiət edib. 87 yaşlı bacısı Gülsümxanımın
dediklərindən: "Bir dəfə düşmən gülləsi maşının qapısını dəlib marşalı yüngülcə
yaralayır. Sürücü maşını saxlayır və Yavər komandanın yarasını sarımaqla məşğul
olur. Bu zaman yenidən atəş səsləri eşidilir, özünü itirən sürücü avtomobili işə
salır və bir ayağı maşında olan həkim yıxılır, qabırğası əzilir, onu təcili
tibb məntəqəsinə çatdırırlar.”
Odlu-alovlu illərdə
Y.Süleymanov həkimlik vəzifəsinin öhdəsindən ləyıqincə gəlmiş, döyüş meydanında
yaralan yüzlərlə əsgəri həyata qaytarmışdır. Xidmətləri komandanlıq tərəfindən
qeyd olunmuş, o, orden və medallara layiq görülmüşdür. Qafqazdan Berlinədək
döyüş yolu keçmiş cəsur həmyerlimiz 1946-cı ildə mayor rütbəsində ordudan tərhis
edimişdir.
Vətənə qayıtdıqdan sonra, o,
1 saylı Dəmiryol xəstəxanasında həkim-terapevt işləyib, çox keçməmiş baş həkimin
müavini olub. Daha sonra isə
poliklinikanın baş həkimi vəzifəsini (ömrünün sonunadək) icra edib. Həmin
vəzifələrdə çalışarkən Yavər doktor xəstələrin hörmətini qazanıb, eləcə də həmişə
müraciət edən novxanılıların müalıcəsində, sağlamlığının qorunması sahəsində gərgin
əmək sərf edib.
O, 67 yaşında vəfat
edib.
Nəcibə Əhmədova